İnsanlar olarak hepimiz bir tür enerjiden meydana geliyoruz. İçimizdeki bu güç bazen dingin bazense kıpır kıpır bir haldedir. Dolayısıyla bizler kimi zaman daha hareketli olurken kimi zaman yerimizden kalkmak istemeyebiliriz. Ancak en temele bakıldığında bu enerji bizlere az ya da çok hareket etme gücü ve isteği verir.
Çocuklar yetişkinlere nazaran çok daha enerjiktirler. Bu içsel ve doğal enerjinin yönlendirilmesi önemlidir. Çünkü çocukluk dönemi kişinin zihnen ve bedenen gelişime en açık olduğu zamandır. Çocuğun bedensel enerjisinin ilgisini cezbeden bir spor dalıyla şekillendirilmesi faydalıdır.
Çocuklar spor esnasında bedensel yeterliliklerininin ve güçlerinin sınırını fark ederler. Bedenlerini tanırlar ve zaman içerisinde onunla uyumlanırlar. Az gelişmiş yanlarını keşfetmeleri onların bu alanlara yönelik çabalarını artırıcı bir işlev görebilir. Bunun yanı sıra düzenli bir spor yaşamı çocuğun bedenine denge ve dayanıklılık kazandırır. Var olan bedensel gücünü artırır. Çocuğa beden gücünü kullanmanın bilimsel dilini öğretir. Böylelikle onun kas ve dokularını ani hareketlerle oluşabilecek hasarlara karşı korur. Ek olarak bedene esneklik kazandırır. Motor becerilerin gelişimini destekler.
Spor, çocuğun bedensel gelişimini desteklediği gibi zihinsel ve ruhsal olgunlaşmasını da hızlandırır. Özellikle takım halinde yapılan sporlar çocuğun sosyalleşmesini sağlayarak iletişim becerilerini geliştirir. Gruba dahil olma ve uyum sağlama yeteneklerini perçinler.
Ne türden olursa olsun her spor bir düzenlilik gerektirir. Çocuğun mevcut sorumluluklarının yanı sıra haftalık programına bir spor çalışmasını dahil etmesi ve bunu düzenli hale getirebilmesi müthiş bir beceridir. Çocuğa erken bir yaşta sorumluluk ve disiplin kazandırır.
Son olarak, dikkatli bir incelemeye tabi tutulduğunda spor yapan çocukların diğer çocuklara oranla özgüven gelişiminin ve toplum karşısında aksiyon alma gücünün arttığı söylenebilir.