Amerikan Psikoloji Derneği'ne göre, "Utangaçlık; özellikle tanıdık olmayan insanlarla, sosyal karşılaşmalar sırasında garip, endişeli veya gergin hissetme eğilimidir".
Çoğu çocuk zaman zaman utangaç hisseder, ancak bazı çocukların hayatları utangaçlık yüzünden ciddi şekilde sınırlanır. Aşırı utangaçlık sorunu yaşayan çocuklar, olgunlaştıkça bundan kurtulabilir veya utangaç yetişkinler olarak büyüyebilirler.
Birçok ebeveyn, çocuklarının çekingenliği konusunda kendilerini eksik hisseder ayrıca bu durumun kaba ve beceriksiz olarak algılanacağından korkarlar. Elbette her çocuğun farklı mizaçları vardır. Bazıları diğerlerinden daha az dışa dönüktür. Bu utangaçlıklar süreli, geçici veya bir duruma bağlı olabilir.
Ebeveynler çocuklarının hayatlarında çok etkilidir. Çocuğunuzda utangaçlık fark ettiğinizde bu öneriler işinize yarabilir.
-Çocuğunuzu utangaç olarak etiketlemeyin, çocuklar ve yetişkinler başkalarının onlara verdiği etiketlere göre yaşama eğilimindedir.
-Başkalarının da çocuğunuzu etiketlemesine izin vermeyin.
-Asla eleştirmeyin. Destekleyici, anlayışlı olun.
-Utangaçlığının nedenleri hakkında çocuğunuzu konuşmaya teşvik edin. (neden çekiniyorlar?)
-Çocuğunuza hayatınızda utangaç olduğunuz zamanları ve bunların nasıl üstesinden geldiğinizi anlatın. Çocuklar ebeveynlerini mükemmel gördükleri için bu konuşmalar, onun kendisini daha iyi hissetmesini ve kaygısını azaltmasını sağlayabilir. Ebeveynler bu hafif utangaçlığın üstesinden gelebilmeleri için çocuklara yardımcı olabilir.
Ancak utangaçlık, "iç huzurun değil, içsel sorunların tezahürü" olduğunda daha fazla sorun haline gelebilir. Çocuğunuzun öğretmeni, çocuk doktoru veya psikolog ile çocuğunuzun kişiliği ve utangaçlık düzeyi ve yaşına bağlı olarak daha rahat hissetmesini sağlamak için birlikte nasıl çalışabileceğiniz hakkında konuşun. Ciddi durumlarda profesyonel yardım almanız çocuğunuzun psikolojik sağlığı için önemlidir.