Çocuğum Sosyalleşmekte Zorlanıyor, Ne Yapabilirim?

Bir çocuğun başka bir çocuğa “Oynamak ister misin?” diye sorması... Aslında ne kadar büyük bir adımdır, değil mi? Biz yetişkinler için sıradan görünen bu cümle, bir okul öncesi çocuk için cesaret, ifade ve iletişim becerisi demek.

Çocuklar doğdukları andan itibaren çevreyle bağ kurmaya başlıyor. Daha bebekken, annesinin gözlerinin içine bakıyor; gülümsüyor, sesler çıkarıyor. Tüm bunlar sosyal becerilerin minik başlangıçları aslında. O yüzden sosyal gelişim, sadece okul çağıyla başlamıyor. Tam aksine, daha konuşmaya başlamadan önce bile başlıyor.

Peki bu becerileri nasıl destekleyebiliriz? Her şeyden önce şunu bilmekte fayda var: Sosyal beceriler, öğretildiği kadar yaşanarak öğrenilir. İşte birkaç küçük ama etkili dokunuş:

Akranlarla vakit geçirmesine fırsat verin.

Çocuklar, yaşıtlarıyla zaman geçirirken paylaşmayı, beklemeyi, “hayır”ı duymayı ve “gel hadi barışalım” demeyi öğreniyorlar. Oyuncak kavgası bile, düşündüğümüzden daha öğretici olabiliyor bazen.

Evdeki iletişim ortamı bir okul gibi.

Evde birbirinizi nasıl dinliyorsunuz, sorunları nasıl çözümlüyorsunuz? Çocuklar bu ilişkileri birebir kopyalıyor. Ona fikir sormak, söz hakkı vermek, söylediklerini ciddiye almak… Hepsi çocuğun sosyal beceri hanesine artı olarak yazılıyor.

Bol bol oyun oynayın, oyun oynamasına alan açın.

Oyun, çocuğun dili. Bazen bir kuklayla duygusunu anlatıyor, bazen oyuncak ayısıyla anlaşmazlık çözümünü canlandırıyor. Siz de onun bu dünyasına eşlik edin, birlikte oynayın. Bu sadece bir aktivite değil, aynı zamanda onunla aranızdaki bağın da kuvvetlenmesine vesile olur.

Şunu unutmayın: Çocuklar da tıpkı bizler gibi anlaşılmak, sevilmek ve kabul edilmek ister. Sosyal beceri dediğimiz şeyin temeli de tam olarak burada atılıyor.

Ve bazen tek yapmamız gereken şey, sadece yanında olmak. Göz temasıyla, sabırla, ilgiyle… Çünkü çocuk, önce evinde görülürse, dışarıda da kendine güvenerek var olabilir.