Kekemelik, kişinin özgüveni düşürür ve dolayısıyla da sosyal hayatına zarar verir. Bu açıdan özellikle kekeme çocuklar duygusal yara almaya çok açıktırlar. Akranları tarafından ötekileştirilebilir ya da akran zorbalığına maruz kalabilirler. En iyi ihtimalle çevreleri tarafından son derece samimi bir sevgiyle kabul görseler de yaşadıkları herhangi bir olumsuz duyguya kendilerindeki farklılığın neden olduğunu düşünebilirler. Bu düşünceler ebeveynler için çok zorlayıcıdır. Hiçbir anne baba çocuğunun yara almasını, zarar görmesini istemez.
Kişiler kekeme çocuklara karşı hassas davranmalıdır. Çünkü kekemelik gözlenen çocukların büyük bir kısmı çevrelerinde meydana gelenlere karşı oldukça duyarlı ve hassastır. Duygularını akranlarına nazaran daha yüksekte yaşarlar. Zaman zaman hissettikleri yoğun duyguları yönetememeleri konuşma düzenlerine de yansıyarak onların akıcılığını bozar. Bunun yanı sıra kekeme çocuklarla dalga geçmek, onlara karşı zorbaca davranmak ya da baskı yoluyla konuşmasına karışmak son derece hatalıdır. Çocuğun üzüntü, utanç ve korku hissetmesine neden olarak konuşma düzenine daha çok zarar verir. Ayrıca onlara açık bir şekilde kekelediğini söylemek de doğru bir tutum olmayacaktır.
Kekemeliğin pek çok nedeni olabilir. En belirleyici etken kişinin genetiğidir. Bunun yanı sıra kişiler sonradan da kekeme olabilirler. Ölüm, yeni doğan bir kardeş, anne baba ayrılığı, kardeş kıskançlığı, travmalar ve bu türden ani gelişen olumsuz durumlar çocukta konuşma bozukluğuna neden olabilir.
Her kekemelik kalıcı değildir. Çocuk çevresi tarafından utandırılmadıysa ve baskılanmadıysa kekemelik daha kısa sürede ortadan kaybolabilir. Ancak, özellikle yedi yaşından sonra da devam ediyorsa bir uzmandan destek almakta fayda görülebilir.