Küfür pek çok insan tarafından hoş karşılanmayan sözsel bir davranış çeşididir. Üç tür küfür vardır. Birincisi ve belki de en nahoş olanı cinsel içerikli küfürlerdir. Bu türden küfürler -özellikle toplumumuzda- bir tartışma esnasında sıklıkla duyulan küfürlerdendir. İkinci tür küfürler karşı tarafın başına kötü şeyler gelmesinin umulduğu dualardır. Bunlar toplum tarafından “beddua” şeklinde adlandırılır. Üçüncüsü ise daha çok küfüre başvuran kişinin karşısındakinin bedensel özürlerine yönelik hakaret ve aşağılama şeklinde karşımıza çıkar. Bazen bazı hayvan adlarının aşağılanarak bir hakaret türüne dönüştürüldüğü de olur.
Çocuklar pek çok farklı nedenlerle küfür etme davranışını gösterirler. Bunlar çevresel etkiler yani; tv programlarında duyulan küfürler, arkadaş ortamında edilen küfürler olarak gösterilebilir. Anne babanın çocuğunun yanında rahatça küfür etmesi de çocuğu bu davranışa alıştıracak ve yöneltecek büyük bir etkendir.
Küfür eden bir çocuk bu olumsuz davranışı için doğrudan sorumlu tutulmamalıdır. Bu davranışın engellenmesi için neden ortaya çıktığı bulunmalıdır. Küfür eden bir çocuğa ilk olarak neden küfür etme ihtiyacı hissettiği sakinlikle sorulmalıdır. Ardından söylediği sözlerin anlamını bilip bilmediği öğrenilmelidir. Eğer çocuğunuz sözlerinin anlamını bilmiyorsa ona yaşına uygun bir dille sözlerinin anlamını anlatın. Küfür etmesine neden olan hisleri yeniden hissettiği durumlarda söyleyebileceği uygun sözleri öğretin. Eğer çocuğunuzun neden küfür ettiğini sormaz onu doğrudan eleştirirseniz yine küfür davranışını engellersiniz. Ancak yalnızca sizin yanınızdayken.
Çocuklar pek çok farklı nedenle küfür ederler. Bunlardan en çok rastlanılan dikkat çekmek, arkadaşlarına uyum sağlamak,engellenmenin yarattığı öfke ve küfürü erişkinlikle özdeşleştirmektir.
Küfür davranışını engellemek için öncelikle çocukların küfür içeren sözlere maruz kalmalarının engellenmesi gerekir. Bu anlamda ebeveynlerin çocuklarına örnek olmaları büyük önem taşır.